Geografie

Bolivia (officieel: República de Bolivia) is een presidentiële republiek in Zuid-Amerika. Het land wordt volledig omsloten door andere landen. Bolivia grenst in het noorden en het oosten aan Brazilië, aan Paraguay in het zuidoosten, aan Argentinië in het zuiden en aan Chili en Peru in het westen. Vroeger was Bolivia twee keer zo groot. In de loop van de tijd heeft het land veel gebied verloren aan de buurlanden.

Bolivia is qua oppervlakte het vijfde land van Zuid-Amerika en meet 1.098.581 km². Het is daarmee ongeveer net zo groot als Spanje en Frankrijk samen en ongeveer 26x zo groot als Nederland.

Bolivia ligt in het centrum van het Andesgebergte dat van noord naar zuid over het Zuid-Amerikaanse continent loopt.  In het Boliviaanse Andesgebergte bij de hoogvlakte (Altiplano) bevind zich het Titicaca-meer. Het Titicaca-meer ligt 3810 meter boven de zeespiegel, heeft een oppervlakte van 8800 km², is tot 400 meter diep en is het hoogst bevaarbare meer ter wereld. In het oosten liggen middelhoge bergmassieven met diepe, door rivieren uitgeslepen dalen (Yungas). Ten zuiden hiervan gaat dat gebied over in een valleiengebied (Valles) die nog altijd op 2000 à 3000 meter hoogte liggen. Het noordelijke gedeelte van de laagvlakte behoort tot het stroomgebied van de Amazone. Hier vinden we regenwoud (Oriente) dat naar het zuiden overgaat in een savanneachtig landschap met grasvlaktes (Pampas). In het zuidwesten liggen uitgestrekte salpeterwoestijnen en zoutmoerassen.

*05/07/05 - Carmen vertelt over situatie Bolivia

" Beste mensen,

Naar aanleiding van de veel gestelde vragen en opmerkingen van velen die met mij de bezorgdheid leefden heb ik hier een samenvatting over de gebeurtenissen van de afgelopen weken in Bolivia.

Het is voor mij heel moeilijk om uit te leggen hoe het zit. Het gaat er om dat een deel van de Boliviaanse bevolking (boeren, cocaboeren, mijnwerkers, en arme inheemsen) die in opstand is gekomen. Ze willen dat de Boliviaanse gas en olie genationaliseerd wordt, omdat van de winsten die tegenwoordig daarop gemaakt worden slechts een klein deel van de bevolking kan profiteren. De twee provincies die olie en gas produceren pleiten voor autonomie, en willen zelf kunnen bepalen de manier waarop ze deze producten gaan verhandelen. Ze worden gesteund door de olie maatschappijen die hun positie niet willen verliezen. Deze twee provincies zijn van de rijkste van Bolivia en met de laagste cijfers van indiaanse bevolking. Hun argument voor de autonomie is dat een deel van het geld waar ze als provincie recht op hebben in La Paz (te vergelijken met Den Haag, geen hoofdstad!) blijft hangen. De bevolking van Bolivia is dus verdeeld. De indiaanse boeren  hebben het over “wij het Boliviaanse volk” en de blanke van de olie provincies hebben het ook over “wij het Boliviaanse volk”. Wat ik de afgelopen dagen vooral storend vond, is dat mensen mij gingen vragen tot welke groep van de bevolking ik hoorde, ik ben Boliviaan.

Jullie moeten niet geloven dat deze conflicten zomaar plotseling begonnen zijn. Dit is niet iets dat plotseling begint, het is een lang proces geweest, waarin een groot deel van de Boliviaanse bevolking min of meer genegeerd werd als het om belangrijke beslissingen ging, en vaak ook niet kregen waar ze recht op hadden. In de loop van de afgelopen 5 jaar heeft deze bevolkingsgroep doormiddel van blokkades, demonstraties, stakingen zich een plek in de tweede kamer weten te verwerven en daardoor ook veel meer inspraak gekregen.

Bolivia is tegenwoordig de armste land van Zuid Amerika. We zijn ooit wel rijk geweest, erg rijk, rijk in zilver, rijk in tin, rijk in normen en waarden. Maar ja, dat is nu een deel van onze verleden. Bolivia heeft in de loop van haar geschiedenis veel onrecht, uitbuiting gekend. Je zou dan denken dat al deze vreselijke dingen afgelopen zouden moeten zijn als zo’n land zijn onafhankelijkheid doormaakt, maar zo werkt het niet. Na 300 kolonialisme te hebben gekend heeft zich in Bolivia (net als veel landen met de zelfde geschiedenis) een cultuur van corruptie en uitbuiting gevormd, als erfenis van onze kolonisatoren. Na zoveel jaren van uitbuiting van indianen, van een klein groep die alle macht en geld had, is dit voor veel mensen niet meer dan normaal geworden. Voor veel, blanken, vooral de wat oudere generaties, een indiaan of een inheemse boer (wat niet hetzelfde is, want een inheemse boer heeft ook een deel Spaanse bloed) zijn minder dan zij zelf en daarom verdienen ze minder en hebben ook minder nodig. Een andere groep, de mijnwerkers, worden al 500 honderd jaar uitgebuit. Eerst door de Spanjaarden voor de zilver die toen der tijd zo gewild in Europa was (in heel Europa), en tegenwoordig door de multinationals die de door hen verzamelde metalen voor een “grapprijs” kopen. Daarnaast zijn eer ook de coca boeren, die deze jaren van de productie van coca hebben geleefd. En wat gebeurt er dan? De rijke landen vinden dat hun bevolking teveel aan drugs doen. Dus, wat doen ze dan??? Het bestrijden bij de wortels!!, een paar indianen dood schieten en een van de armste landen ter wereld met het feit bedreigen dat ze geen hulp meer zullen krijgen en weg die coca productie is. Maar voor de coca boeren is dit volkomen onterecht. Zij leven van coca planten sinds dat zij zich dit kunnen herinneren (de coca plant voor ons is heilig, is een deel van onze cultuur), ineens bedenken de rijke landen dat coca gebruikt kan worden om dat medicijnen van te maken ( hierover twee hele belangrijke  aspecten, ten eerste dat cocaïne gecreëerd is door artsen. Ten tweede dat de cocablad op zich zelf geen drugs is, alleen in combinatie met allerlei chemische stoffen) en (zoals gebruikelijk) loopt het uit de hand en komt het terecht bij de verkeerde mensen die daar een handel van beginnen. Natuurlijk is het zo dat sinds dat er van coca drugs gemaakt wordt de productie van coca plant enorm gestegen is. Hiermee probeer ik te zeggen dat de boeren ook goed weten waar ze mee bezig zijn, maar het is niet zoals ons in Bolivia al bekende vriend Bush zegt, dat de boeren simpelweg ervoor moeten kiezen om iets anders te gaan verbouwen, sommige mensen hebben gewoon geen keus.

Het grootste probleem in Bolivia op dit moment zijn niet de conflicten, ook niet de armoe die er heerst, maar de mentaliteit van een klein groep die denkt de recht te hebben om over een heel land te kunnen beslissen, een klein groep die als doel heeft zich zo snel mogelijk, zo rijk mogelijk te maken. En aan de andere kant ook de mentaliteit van ons alle Bolivianen die denken dat alle slechte dingen die in ons land gebeurt de schuld is van een president, van een regering. De blanken die denken dat het de schuld is van de indianen, en anders om ook. Ze vergeten vaak Bolivia van ons allemaal is en dat het aan iedereen ligt om er wat van te maken. Bolivia zal tegenwoordig arm zijn in een paar dingen maar in een heleboel zijn we enorm rijk!!. Een hele rijke cultuur en folklore, rijk in fauna, flora, in diversiteit van klimaten, etnische groepen en talen, we zijn dapper, en als we onze ogen schoon wrijven kunnen we oprecht en eerlijk handelen.

Veel, vooral Bolivianen die in Bolivia zelf wonen, zijn somber over de toekomst, ze blijven elkaar de schuld geven en denken dat nu dingen alleen maar slechter kunnen worden. Ik ben wat positiever. Ik denk dat dit een proces is waarin Bolivia op dit moment wakker geschud wordt en daarmee ook veel landen omtrent Bolivia. De Verenigde Staten bijvoorbeeld, die de boerenopstanden als een bedreiging ziet voor haar bevorderde positie in de Zuid-Amerikaanse landen en die alles zou doen om haar positie te behouden. En aan de andere kant landen zoals Brazilië en Venezuela die voor de autonomie van Zuid Amerika vechten en inheemse bewegingen en autonomische initiatieven van harte steunen. Dit brengt veel geweld, pijn en armoe met zich mee, vooral van degenen die onderaan zitten. Ik hoop dat dit proces zo snel mogelijk verloopt en dat we iets ermee bereiken waar we met z'n allen trots op kunnen zijn.

Groet,

Carmen Laura "